سازگاری الکترومغناطیسی (EMC) به توانایی تجهیزات الکترونیکی یا سیستم های شبکه برای مقاومت در برابر تداخل الکترومغناطیسی بدون تولید تابش الکترومغناطیسی بیش از حد اشاره دارد.
به این معنا که تجهیزات یا سیستم شبکه باید به طور معمول در یک محیط الکترومغناطیسی خشن کار کند، در حالی که امواج الکترومغناطیسی بیش از حد تابش نمی کند تا در کار عادی سایر تجهیزات و شبکه اطراف اختلال ایجاد کند.
اصل محافظ کابل محافظ با اصل لغو تعادل جفت پیچ خورده متفاوت است. کابل محافظ برای افزودن یک یا دو لایه فویل آلومینیومی خارج از چهار جفت جفت پیچ خورده است. با استفاده از اصل بازتاب، جذب و اثر پوستی فلز بر روی موج الکترومغناطیسی، می تواند به طور موثری از تداخل الکترومغناطیسی خارجی به کابل جلوگیری کند و همچنین از تابش سیگنال داخلی و تداخل در کار سایر تجهیزات جلوگیری کند.
آزمایش‌ها نشان می‌دهد که امواج الکترومغناطیسی با فرکانس‌های بیشتر از 5 مگاهرتز تنها می‌توانند از فویل آلومینیومی به ضخامت 38 μ¼ متر عبور کنند. اگر ضخامت محافظ بیش از 38μ¼ متر باشد، فرکانس تداخل الکترومغناطیسی که می تواند از طریق محافظ وارد کابل شود، عمدتاً کمتر از 5 مگاهرتز است.
یک سر کابل شیلد شده به زمین و سر دیگر آن آویزان است.
هنگامی که سیم سیگنال برای مسافت طولانی ارسال می شود، به دلیل تفاوت در مقاومت زمین در هر دو انتها یا جریان در سیم PEN، پتانسیل دو نقطه زمین ممکن است متفاوت باشد. در این زمان، اگر دو سر به زمین متصل شوند، لایه محافظ برق خواهد داشت، اما تداخل سیگنال ایجاد می شود. بنابراین، در این مورد، روش اتصال به زمین در یک نقطه و آویزان کردن در انتهای دیگر به طور کلی برای جلوگیری از ایجاد چنین تداخلی اتخاذ می شود.
اثر محافظ زمین بهتر است، اما اعوجاج سیگنال افزایش می یابد.